Το άγιο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα γιά την Χαναναία

Το Άγιο Ευαγγέλιο της Κυριακής. ΙΖ΄ Ματθαίου.Της Χαναναίας.

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. (Κεφ.  15, χωρίο 21 έως χωρίο 28)

"ΙΕ΄  21 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. 22 καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. 23 ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. 24 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. 25 ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. 26 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν

τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. 28 τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης."

Λίγες δικές μας σκέψεις, στο άγιο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα γιά την Χαναναία.
Θα ήθελα να μοιραστώ λίγες σκέψεις μαζί σας, αδελφοί, γιά το Άγιο Ευαγγέλιο που θα ακούσουμε σήμερα στην Θεία Λειτουργία.
Σαν μία γενική σκέψη θα ήθελα να Σας πω ότι με τσατίζει αφάνταστα το ότι θεωρούμε την κατανόηση του Αγίου Ευαγγελίου σαν απλή υπόθεση, κάτι σαν να διαβάζουμε μέτριας υπόθεσης μυθιστόρημα. Πολύ περισσότερο με τσατίζουν τα συμπεράσματα που βγάζουμε.
Έχω που παιδεύομαι από τις τρείς η ώρα και ακόμα να βγάλω το συμπέρασμα που με απασχολεί. Το ερώτημά μου είναι: Γιατί ο καλός και ευγενικός Χριστός αποκάλεσε την θυγατέρα της Χαναναίας γυναίκας σκυλάκι. Δηλαδή, αφού η θυγατέρα σου είναι σκυλάκι, εσύ είσαι σκύλα. Έτσι πάει. Δηλαδή ο Χριστός αποκαλεί μία γυναίκα, που έρχεται να τον ζητήσει βοήθεια γιά την δαιμονισμένη θυγατέρα της σκύλα;Δεν σας φαίνεται πολύ προσβλητικό και βαρύ;
Το σημερινό άγιο Ευαγγέλιο, αλλά και αυτό της προηγούμενης Κυριακής, και φυσικά τόσα άλλα, θα τα ονόμαζα αναγνώσματα της μεγάλης ελπίδας. Γιατί ο Χριστός ασχολείται με ανθρώπους φύσει καταδικασμένους από τον Νόμο. Προχθές ένας τελώνης, άρα αμαρτωλός και μάλιστα πολύ. Σήμερα μία Χαναναία. Και όμως τελικά ο Χριστός τους διακαιώνει. Γιά ποιόν λόγο;
Ας το δούμε το αυριανό άγιο ανάγνωσμα από κοντά. Στο δέκατο πέμπτο κεφάλαιο του Αγίου Ματθαίου, οι στίχοι από 21 μέχρι και ο 28, δηλαδή οχτώ στίχοι.
Ο Κύριος φεύγει από την Γεννησαρέτ, όπως έλεγε παραπάνω ο άγιος ευαγγελιστής Ματθαίος, και προχωράει-γιατί με τα πόδια πήγαινε- μαζί με τους μαθητές του προς τα βορειοδυτικά. Και νά σου μία Χαναναία γυναίκα.
Πού βρέθηκε αυτή, έτσι ξαφνικά, και πώς τολμάει, μία γυναίκα, να μιλάει στόν Χριστό με τέτοιο τρόπο; Η περιοχή, προς την οποία κατευθύνονταν η ιερή εκείνη συντροφιά, ήταν ακριβώς περιοχή των Χαναναίων. Εντάξει με την καταγωγή. Το ότι όμως ήταν γυναίκα; Φαντάζομαι τον πόνο εκείνης της μάννας, που, όπως φαίνεται, μάλλον δεν είχε άντρα, να έχει μία θυγατέρα που «κακώς δαιμονιζόταν». Φοβερή κατάσταση. Και τί πόνος; Για τον λόγο αυτόν χρησιμοποιείται η λέξη εκραύγαζε. Δεν νομίζω να σημαίνει φώναζε από μακριά, αλλά σημαίνει έβγαζε κραυγή. Ποιός να ξέρει τί κραυγές θα έβγαζε και το σπλάγχνο της.
Στην αρχή ο Χριστός σιωπά. Έρχονται οι μαθητές και του λέν: «πές την να φύγει, ίσως και διώξ΄την. Μας ακολουθάει και φωνάζει. Μας ενοχλεί.» Ο Χριστός λέει: «ήρθα γιά τα χαμένα πρόβατα του Ισραήλ.» Τότε η γυναίκα στέκεται μπροστά του, τον προσκυνάει, έβαλε μετάνοια θα λέγαμε, και λέει: «Κύριε, βοήθησέ με». Και ο Χριστός λέει: «Το ψωμί μου το δίνω στα παιδιά μου. Δεν μπορώ τώρα να το πάρω από τα παιδιά μου και να το δώσω στα κουτάβια.» Και να η έξυπνη απάντηση της γυναίκας, μέσα σε μία βαθειά ταπείνωση. «Τα κουτάβια χορταίνουν και με τα ψίχουλα που πέφτουν από τα δείπνα των αρχόντων.» Σαν να έλεγε: «Άρχοντά μου, άσε με να πάρω λίγα ψίχουλα από το τραπέζι σου το πλούσιο, που τρως με τα παιδιά σου, να το δώσω στο κουτάβι μου, εγώ η σκύλα.»
Με πιάνει φρίκη στην φράση αυτή. Τα μάτια μου τρέχουν δάκρυα. Σε όλο το Άγιο Ευαγγέλιο, κανένα παιδί του Θεού, δηλαδή Ισραηλίτης, δεν λέει τέτοια φράση. Και δεν ξέρω αν ήθελαν ή αν δέχτηκαν το ψωμί του Χριστού. Δηλαδή το ίδιο το σώμα του Χριστού μου. Δυστυχώς. Και τώρα, αυτή η σκύλα, μια Χαναναία, θέλει να μαζέψει λίγες ψίχες χάριτος, γιά το κορίτσι της.
Αυτήν τη φράση περίμενε να ακούσει ο Χριστός. Φοβερό.
Και αμέσως επέρχεται η λύση της αγωνιώδους αυτής και συγκλονιστικής καταστάσεως. Αριστουργηματική η διήγηση. Συγκλονιστικό το γεγονός.
Όπως διάβασα, σε σχόλια, γιά τους Χαναναίους, ο λαός αυτός είχαν πιό σκληρές αισχρότητες και από τα Γόμορα και τα Σόδομα. Δηλαδή η Χαναναία, μάλλον, ήταν μία κοινή πόρνη. Γι αυτό και την θυγατέρα της ο Χριστός την χαρακτηρίζει, έμμεσα βέβαια, κουτάβι, σκύλας θυγατέρα.
Και κάτι ακόμα. Θυσίαζαν τα παιδιά τους, ανθρωποθυσίες, στους δαιμόνιους θεούς τους.
Δόξα τω Θεώ. Έχουμε ελπίδα σωτηρίας, άμα η ταπείνωσή μας είναι εξουθενωτική. Εξάλλου, στα αρχαία, η πρώτη σημασία της λέξης ταπεινός και ταπείνωση σημαίνει είμαι εξουθενημένος, ένα τίποτα.
Εδώ, άμα πείς μία λέξη «απρεπή» σε χριστιανό, μπορεί και να σε ξεσκίσει, και σίγουρα θα σε μισάει γιά όλη σου την ζωή. Το ζούμε αυτό, καθημερινά, μπορώ να πω. Και όμως, λέμε ότι καταλαβαίνουμε το Άγιο Ευαγγέλιο.Πώς να βρούμε μία σταγόνα χάριτος, αφού δεν έχουμε ούστε σταγόνα ταπεινώσεως, αδελφοί μου;
Και πώς θέλουμε να φύγουν τα δαιμόνια που μας πνίγουν, άμα δεν μπορεί ο άλλος, ο Κύριος, να μας πεί μία κουβέντα; Σκληρή κουβέντα, να μας βρίσει, και η κουβέντα αυτή να γίνει η σωτηρία μας; Αλλοίμονο, σε μένα τον άθλιο.
Ο Θεός να μας ελεήσει. Αμήν.

Α.Π. 29-01-2012, 6 το πρωΐ

Αφήστε μια απάντηση

*